Ρήξη Αχιλλείου Τένοντα

Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα μπορεί να προκύψει είτε λόγω τραυματισμού είτε ως αποτέλεσμα υπερβολικής καταπόνησης. Οι βασικότερες αιτίες περιλαμβάνουν:

1. Απότομες κινήσεις και καταπονήσεις: Η υπερβολική ένταση που ασκείται στον τένοντα, όπως στις περιπτώσεις αθλητών που εκτελούν απότομες αλλαγές κατεύθυνσης (π.χ. στο μπάσκετ, το ποδόσφαιρο ή το τένις), είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες.
2. Ηλικία: Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα είναι συχνότερη στους άντρες ηλικίας 30-50 ετών, καθώς η δύναμη και η ελαστικότητα του τένοντα μειώνονται με την ηλικία.
3. Προϋπάρχουσες παθήσεις: Άτομα με διαβήτη, υπέρταση ή νευρολογικές παθήσεις ενδέχεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ρήξη του Αχιλλείου τένοντα, καθώς οι ιστοί τους είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς.
4. Προηγούμενοι τραυματισμοί: Άτομα που έχουν υποστεί παλαιότερες κακώσεις στον Αχίλλειο τένοντα είναι πιο επιρρεπή σε νέες ρήξεις λόγω αδυναμίας ή φθοράς του ιστού.

Τα συμπτώματα που προκύπτουν από τη ρήξη του Αχιλλείου τένοντα είναι αρκετά χαρακτηριστικά και μπορούν να διαφέρουν ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Τα πιο συνηθισμένα είναι:

1. Ξαφνικός, έντονος πόνος στην πτέρνα ή στον Αχίλλειο τένοντα: Ο πόνος εμφανίζεται συνήθως κατά τη διάρκεια έντονης φυσικής δραστηριότητας και ενδέχεται να είναι τόσο δυνατός που να περιορίζει τη δυνατότητα κίνησης του ποδιού.
2. Αίσθηση ήχου "κρότου": Πολλά άτομα αναφέρουν ότι άκουσαν ένα απότομο "κρακ" ή "κρότο" την στιγμή του τραυματισμού, το οποίο υποδηλώνει την ξαφνική ρήξη του τένοντα.
3. Αδυναμία κίνησης του ποδιού: Η ικανότητα για έγερση στις μύτες των ποδιών είναι περιορισμένη ή αδύνατη, καθώς ο τραυματισμένος τένοντας δεν μπορεί να συσπαστεί για να εκτελέσει αυτήν την κίνηση.
4. Πρήξιμο και μώλωπες: Στην περιοχή του τραυματισμού ενδέχεται να εμφανιστεί πρήξιμο και μώλωπες, τα οποία επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου.
5. Αίσθηση αδυναμίας: Το άτομο μπορεί να νιώθει αδύναμο ή να μην μπορεί να ασκήσει πίεση στο τραυματισμένο πόδι.

Η διάγνωση της ρήξης του Αχιλλείου τένοντα συνήθως πραγματοποιείται μέσω κλινικής εξέτασης, η οποία περιλαμβάνει τη φυσική αξιολόγηση του ποδιού και την αξιολόγηση των κινητικών ικανοτήτων του ασθενούς. Συγκεκριμένα, ο γιατρός θα εξετάσει:

• Το σημάδι Thompson: Το πιο κοινό τεστ για τη διάγνωση ρήξης του Αχιλλείου τένοντα. Στο τεστ αυτό, ο γιατρός πιέζει το γαστροκνημιαίο μυ του ασθενούς ενώ το πόδι βρίσκεται σε ύπτια θέση. Εάν ο τένοντας είναι ραγισμένος, δεν θα παρατηρηθεί καμία κίνηση του ποδιού.
• Απεικονιστικές εξετάσεις: Εάν η κλινική διάγνωση δεν είναι σαφής, ενδέχεται να πραγματοποιηθούν ακτινολογικές εξετάσεις ή μαγνητική τομογραφία (MRI) για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να εκτιμηθεί η έκταση του τραυματισμού.

Η θεραπεία για τη ρήξη του Αχιλλείου τένοντα εξαρτάται από το είδος και την έκταση του τραυματισμού, καθώς και από την ηλικία και τη δραστηριότητα του ασθενούς. Υπάρχουν δύο βασικές επιλογές θεραπείας: η συντηρητική και η χειρουργική.

1. Συντηρητική Θεραπεία
   Η συντηρητική προσέγγιση περιλαμβάνει την εφαρμογή ενός νάρθηκα ή γυψοσανίδας για να κρατήσει το πόδι σε σωστή θέση και να επιτρέψει στον τένοντα να επουλωθεί από μόνος του. Η συντηρητική θεραπεία προτιμάται συνήθως σε άτομα με μικρότερη δραστηριότητα ή σε ηλικιωμένα άτομα. Το βασικό πλάνο περιλαμβάνει:
   • Ανάπαυση και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν τον τραυματισμένο τένοντα.
   • Χρήση παυσίπονων και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
   • Φυσιοθεραπεία για την ενίσχυση της κινητικότητας και την αποκατάσταση της δύναμης του ποδιού.
2. Χειρουργική Θεραπεία
   Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ή όταν η συντηρητική προσέγγιση δεν επιτυγχάνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στη χειρουργική θεραπεία, ο χειρουργός αποκαθιστά τον τένοντα με ράμματα και, εφόσον είναι απαραίτητο, χρησιμοποιεί πρόσθετο υλικό για να ενισχύσει την περιοχή.
   • Αφού γίνει η επέμβαση, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να φορέσει νάρθηκα ή γύψο για αρκετές εβδομάδες.
   • Η φυσιοθεραπεία είναι εξαιρετικά σημαντική για την πλήρη αποκατάσταση, καθώς βοηθά στην αποκατάσταση της κίνησης και στη σταδιακή επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Η αποκατάσταση μετά από ρήξη Αχιλλείου τένοντα μπορεί να διαρκέσει από 4 έως 12 μήνες, ανάλογα με την σοβαρότητα του τραυματισμού και την επιλογή της θεραπείας. Οι περισσότεροι ασθενείς ανακάμπτουν πλήρως, με τις σωστές θεραπείες και φυσιοθεραπεία. Ωστόσο, η πρόληψη με κατάλληλες ασκήσεις ενδυνάμωσης και προθέρμανσης είναι εξαιρετικά σημαντική για την αποφυγή νέων τραυματισμών.

Η ρήξη του Αχιλλείου τένοντα είναι ένας σοβαρός τραυματισμός που απαιτεί άμεση διάγνωση και θεραπεία για να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές. Είτε μέσω συντηρητικής είτε μέσω χειρουργικής προσέγγισης, η έγκαιρη αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη αποκατάσταση.