Αστάθεια - Εξάρθρημα Ώμου

Η αστάθεια του ώμου αναφέρεται στην κατάσταση όπου η άρθρωση του ώμου δεν παραμένει σταθερή στη θέση της κατά τη διάρκεια της κίνησης. Αυτό συμβαίνει όταν οι δομές που συγκρατούν την άρθρωση του ώμου, όπως οι σύνδεσμοι και οι τένοντες, είναι αποδυναμωμένες ή υπερβολικά ελαστικές. Ως αποτέλεσμα, η κεφαλή του βραχιονίου οστού μπορεί να "φεύγει" ή να "γλιστρά" από την άρθρωση του ώμου.

Η αστάθεια μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερογενής. Η πρωτογενής αστάθεια συνήθως οφείλεται σε τραυματισμούς, ενώ η δευτερογενής αστάθεια μπορεί να προκύψει από άλλες παθήσεις ή υπερβολική χρήση του ώμου.

Το εξάρθρημα του ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιονίου οστού απομακρύνεται από την ωμοπλάτη, προκαλώντας έντονο πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Τα εξαρθρήματα του ώμου μπορεί να είναι πλήρη ή μερικά. Στο πλήρες εξάρθρημα, η κεφαλή του βραχιονίου απομακρύνεται τελείως από την αρθρική κοιλότητα της ωμοπλάτης, ενώ στο μερικό εξάρθρημα, η κεφαλή του βραχιονίου παραμένει μερικώς εντός της κοιλότητας.

Συμπτώματα του εξαρθρήματος ώμου:

• Έντονος πόνος στον ώμο και την περιοχή του βραχίονα.
• Αδυναμία να κινήσετε τον ώμο ή τον βραχίονα.
• Ορατή παραμόρφωση ή εκτροπή της άρθρωσης του ώμου.
• Πρήξιμο και ευαισθησία στην περιοχή του ώμου.
• Αίσθημα ότι ο ώμος "βγαίνει" ή "πηδάει" από την άρθρωση κατά τη διάρκεια της κίνησης.

Οι αιτίες της αστάθειας και του εξαρθρήματος του ώμου είναι ποικίλες και εξαρτώνται από την ηλικία, τον τύπο δραστηριότητας και τον τύπο τραυματισμού.

1. Τραυματισμοί και Ατυχήματα: Ο πιο συχνός λόγος για ένα εξάρθρημα του ώμου είναι ένα τραυματικό ατύχημα, όπως πτώση ή άμεση χτύπημα στην περιοχή του ώμου. Αυτό μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή το αλεξίπτωτο, ή ακόμη και σε ατυχήματα καθημερινής ζωής.
2. Αθλητισμός και Υπερβολική Χρήση: Ορισμένα αθλήματα, όπως το μπάσκετ, η κολύμβηση και το τένις, απαιτούν έντονη και επαναλαμβανόμενη χρήση του ώμου, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει υποκλινική αστάθεια ή ακόμα και εξάρθρημα. Η υπερβολική χρήση και η συνεχής καταπόνηση μπορεί να προκαλέσουν εξασθένηση των συνδέσμων και των τενόντων, κάνοντάς τους πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς.
3. Γενετικοί Παράγοντες: Ορισμένα άτομα μπορεί να γεννηθούν με λιγότερη σταθερότητα στην άρθρωση του ώμου, γεγονός που τα καθιστά πιο επιρρεπή σε αστάθεια και εξάρθρημα. Αυτό συνήθως οφείλεται σε ατέλειες στις ανατομικές δομές της άρθρωσης.
4. Απώλεια Σταθερότητας λόγω Ηλικίας: Με την πάροδο των χρόνων, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες του ώμου μπορεί να εξασθενήσουν, με αποτέλεσμα την αύξηση του κινδύνου εξάρθρηματος ή αστάθειας, ακόμα και χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς.

Η διάγνωση της αστάθειας ή του εξαρθρήματος του ώμου γίνεται συνήθως μέσω κλινικής εξέτασης, η οποία περιλαμβάνει την αξιολόγηση των συμπτωμάτων και της κινητικότητας της άρθρωσης. Ωστόσο, για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να εκτιμηθεί η σοβαρότητα της βλάβης, μπορεί να απαιτούνται επιπλέον διαγνωστικές εξετάσεις, όπως:

• Ακτινογραφία: Για να αποκλειστούν κατάγματα ή άλλες βλάβες στα οστά.
• Μαγνητική Τομογραφία (MRI): Για να εντοπιστούν βλάβες στους συνδέσμους, στους τένοντες ή στον χόνδρο της άρθρωσης.
• Αξονική Τομογραφία (CT): Σε περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών ή αν η μαγνητική τομογραφία δεν παρέχει επαρκείς πληροφορίες.

Η θεραπεία της αστάθειας και του εξαρθρήματος του ώμου εξαρτάται από τη σοβαρότητα της βλάβης, την ηλικία του ασθενούς, τις δραστηριότητες που ακολουθεί και το βαθμό κινητικότητας της άρθρωσης. Οι κύριες θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν:

• Συντηρητική Θεραπεία:
  • Φυσικοθεραπεία: Η φυσικοθεραπεία είναι συνήθως το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της αστάθειας του ώμου. Περιλαμβάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης για τους μύες γύρω από τον ώμο, με στόχο την ενίσχυση της άρθρωσης και την αποκατάσταση της σταθερότητάς της.
  • Ακινητοποίηση: Στις περιπτώσεις εξαρθρήματος, ο γιατρός μπορεί να συστήσει την ακινητοποίηση του ώμου για μια περίοδο, ώστε να αποκατασταθεί η άρθρωση και να μειωθεί ο πόνος και το οίδημα.
  • Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα: Για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής, μπορεί να χορηγηθούν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ).
• Χειρουργική Θεραπεία:
  • Αρθροσκοπική Χειρουργική: Σε περιπτώσεις σοβαρής αστάθειας ή επαναλαμβανόμενου εξαρθρήματος, μπορεί να απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Η αρθροσκοπική χειρουργική είναι μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία που περιλαμβάνει την αποκατάσταση των κατεστραμμένων συνδέσμων ή την αποκατάσταση της άρθρωσης.
  • Ανοικτή Χειρουργική: Σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί ανοιχτό χειρουργείο για την αποκατάσταση της σταθερότητας του ώμου.

Για να μειώσετε τον κίνδυνο αστάθειας και εξαρθρήματος του ώμου, είναι σημαντικό να:

• Ακολουθείτε ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης και σταθεροποίη
  σης των μυών γύρω από την άρθρωση του ώμου.
• Αποφεύγετε υπερβολικές καταπονήσεις ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις χωρίς ανάπαυση.
• Χρησιμοποιείτε προστατευτικό εξοπλισμό κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.

Η αστάθεια και το εξάρθρημα του ώμου είναι συχνά τραυματισμοί που απαιτούν έγκαιρη διάγνωση και κατάλληλη θεραπεία για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας της άρθρωσης και τη μείωση του πόνου.