Κατάγματα Ώμου

Ο ώμος αποτελείται από τρία βασικά οστά: το βραχιόνιο, την ωμοπλάτη και την κλείδα. Ένα κάταγμα ώμου μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε από αυτά τα οστά ή να αφορά σε έναν συνδυασμό αυτών. Τα πιο συχνά κατάγματα που παρατηρούνται είναι:

• Κάταγμα του βραχιονίου: Συμβαίνει όταν το οστό του βραχίονα σπάει κοντά στην άρθρωση του ώμου. Πρόκειται για ένα από τα πιο συνηθισμένα κατάγματα σε ατυχήματα.
• Κάταγμα της κλείδας: Συνήθως προκαλείται από πτώσεις ή τροχαία ατυχήματα. Είναι συχνό σε αθλητές και παιδιά.
• Κάταγμα της ωμοπλάτης: Αν και σπάνιο, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες και απαιτεί άμεση ιατρική παρέμβαση.
• Αξιολόγηση και Κατάγματα των Στροφέων της Κεφαλής του Βραχιονίου: Αυτά τα κατάγματα επηρεάζουν τη λειτουργία του ώμου και συχνά απαιτούν εξειδικευμένη θεραπεία.

Τα συμπτώματα ενός κατάγματος ώμου μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την ένταση του τραυματισμού και το συγκεκριμένο οστό που έχει επηρεαστεί. Ωστόσο, τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Οξύς πόνος στην περιοχή του ώμου.
• Δυσκολία ή αδυναμία να κινηθεί ο ώμος ή το βραχίονας.
• Αιμάτωμα ή πρήξιμο γύρω από την περιοχή του τραυματισμένου οστού.
• Παραμόρφωση ή αλλαγή στη φυσική θέση του ώμου, ειδικά σε σοβαρά κατάγματα.
• Περιορισμένη κινητικότητα και αίσθημα "στάγδην" ή ακαμψίας στην άρθρωση του ώμου.

Εάν παρατηρηθούν τα παραπάνω συμπτώματα, είναι κρίσιμο να επισκεφθείτε άμεσα έναν ορθοπεδικό χειρουργό για ακριβή διάγνωση και θεραπεία.

Τα κατάγματα ώμου συνήθως συμβαίνουν λόγω εξωτερικών τραυματισμών, αν και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο. Τα κυριότερα αίτια περιλαμβάνουν:

• Ατυχήματα και πτώσεις: Οι πτώσεις από ύψος, αθλητικές δραστηριότητες ή τροχαία ατυχήματα αποτελούν τα πιο κοινά αίτια για κατάγματα ώμου.
• Γηρατειά και οστεοπόρωση: Καθώς η πυκνότητα των οστών μειώνεται με την ηλικία, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν κάταγμα από μικρότερης έντασης τραυματισμό.
• Αθλητικές δραστηριότητες: Επαγγελματίες αθλητές ή άτομα που ασχολούνται με αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή την ποδηλασία μπορεί να υποστούν κατάγματα λόγω σφοδρών προσκρούσεων.
• Άλλα ιατρικά προβλήματα: Ορισμένες ιατρικές καταστάσεις, όπως οι διαταραχές του ισχυρού συνδετικού ιστού ή διαταραχές του συντονισμού, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο τραυματισμών στον ώμο.

Η διάγνωση του κατάγματος ώμου ξεκινά με μια αναλυτική κλινική εξέταση από τον ορθοπεδικό χειρουργό, κατά την οποία λαμβάνονται υπόψη οι τραυματισμοί, τα συμπτώματα και η ιστορία του ασθενούς. Συνήθως ακολουθούν απεικονιστικές εξετάσεις για να επιβεβαιωθεί το κάταγμα και να καθοριστεί η σοβαρότητα του τραυματισμού:

• Ακτινογραφία: Είναι η πιο κοινή και βασική εξέταση για την επιβεβαίωση ενός κατάγματος.
• Αξονική τομογραφία (CT): Χρησιμοποιείται όταν το κάταγμα είναι δύσκολο να αποδοθεί με την ακτινογραφία ή για να εξεταστούν καλύτερα τυχόν σύνθετα κατάγματα.
• Μαγνητική τομογραφία (MRI): Αν υπάρχει υποψία για τραυματισμό στους μαλακούς ιστούς, όπως στους τένοντες ή στους συνδέσμους του ώμου, μπορεί να γίνει MRI.

Η θεραπεία ενός κατάγματος ώμου εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα του κατάγματος. Υπάρχουν δύο κύριες μέθοδοι θεραπείας: συντηρητική (μη χειρουργική) και χειρουργική.

Συντηρητική Θεραπεία (Χωρίς Χειρουργείο)

• Ακινητοποίηση με νάρθηκα ή γύψο: Σε ελαφριά ή μέτρια κατάγματα, ο ορθοπεδικός μπορεί να συστήσει την ακινητοποίηση του ώμου με έναν νάρθηκα ή γύψο για να επιτρέψει στο οστό να επουλωθεί φυσικά.
• Φυσιοθεραπεία: Μετά την αποθεραπεία, η φυσιοθεραπεία είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση της κινητικότητας και της δύναμης του ώμου.
• Αναλγητικά: Για τη διαχείριση του πόνου, χορηγούνται αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Χειρουργική Θεραπεία

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, όπως σε σπασμένα ή εκτοπισμένα κατάγματα, ενδέχεται να απαιτείται χειρουργική επέμβαση για να αποκατασταθεί η φυσιολογική θέση των οστών και να προληφθούν μόνιμες βλάβες στην άρθρωση. Οι πιο συνήθεις χειρουργικές τεχνικές περιλαμβάνουν:

• Εσωτερική σταθεροποίηση με βίδες ή πλάκες: Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για τη συγκόλληση των σπασμένων οστών.
• Αρθροπλαστική ώμου: Σε περίπτωση κατάγματος που έχει προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην άρθρωση, μπορεί να απαιτηθεί αντικατάσταση του ώμου με τεχνητή άρθρωση.

Η αποκατάσταση μετά από κάταγμα ώμου είναι σημαντική για την επαναφορά της πλήρους λειτουργικότητας της άρθρωσης. Η διάρκεια αποκατάστασης εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και τη μέθοδο θεραπείας που χρησιμοποιήθηκε. Η φυσιοθεραπεία συνήθως ξεκινά αμέσως μετά την ακινητοποίηση του ώμου και περιλαμβάνει ασκήσεις για την ενίσχυση των μυών και την αποκατάσταση της κίνησης.

Με την κατάλληλη θεραπεία και την εξειδικευμένη φροντίδα από έναν έμπειρο ορθοπεδικό χειρουργό, τα περισσότερα κατάγματα ώμου επουλώνονται με επιτυχία, επιτρέποντας στους ασθενείς να επιστρέψουν στην κανονική τους δραστηριότητα.

Τα κατάγματα ώμου αποτελούν μια σοβαρή κατάσταση που απαιτεί άμεση διάγνωση και θεραπεία. Αν έχετε υποστεί τραυματισμό στον ώμο, είναι σημαντικό να επισκεφθείτε άμεσα έναν ειδικό ορθοπεδικό χειρουργό για να εξασφαλίσετε την καλύτερη δυνατή φροντίδα και αποκατάσταση. Με τις σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους και την κατάλληλη ιατρική καθοδήγηση, η πλήρης ανάρρωση είναι εφικτή.